Çocukları cinsel istismardan korumak

 Pepecan’la ilgili yazdıklarımdan sonra haklı olarak pek çok geribildirimde bulundunuz.

Hemen herkes işin çirkinliği, ceza ve denetim sisteminin yetersizliği gibi konularda hemfikir.

Tecavüzcülere “hadım” cezası tartışmalarında bizim meslek e-posta gruplarındaki herkes çıldırmıştı. Benim gibi “hadım”ın gayet isabetli bir ceza olabileceğini düşünenler çoğu zaman olduğu gibi sessiz kaldı ve sahne “insan hakları” bıdı bıdılarına kaldı.

Aslında o mesajları saklayıp ifşa etmek vardı ama uğraşmadım hiç. Haklıyken haksız konuma düşüp de enerjimi kodamanlarla uğraşarak harcayamam.

Pedofili, yani çocukları cinsel tatmin objesi olarak görme alışkanlığı, dürtüsel bir bozukluktur. Literatürde tam anlamıyla iyileşen ve sahalara dönen varsa da ben henüz okumadım. En iyi rehabilite koşulunda bile bu insanlar ömürleri boyunca tıpkı bir alkolik, obez vs gibi sürekli dürtüleriyle (nefis de denebilir belki?) mücadele etmek zorundalar.

Ayrıca da kimse kusura bakmasın, ırzına geçilmiş bir çocuğun paramparça olan dünyasına hem de defalarca şahit olduktan sonra o tecavüzcünün yok efendim evlilik hayatı varmış yok efendim insan haklarıymış zerre kadar umrumda olmuyor benim. Zaten bu lakırdıları edenler dikkat ediyorum, erişkinlerle çalışan uzmanlar. İster istemez tecavüzü yapanla empati yapıyorlar. Yapsınlar, mümkün ise tedavi de etsinler, buna ne itirazımız olabilir?

Gelelim Hülya Hanım’ın haklı olarak defalarca “peki çocuklarımızı nasıl koruyalım?” içerikli serzenişli yorumlarının cevabına…

Önce şunu içtenlikle söylüyorum; Allah hiç kimseye bunu yaşatmasın…

Kız ya da erkek, çocuklarımıza eğitim vermekle yükümlüyüz arkadaşlar. Ve bazı sebeplerden dolayı bizim toplumumuzda cinsel eğitim ne yazık ki diğer konular kadar ebeveynlerin önemsediği bir başlık değil. Kendi yetiştiriliş tarzımızdan dolayı zaten cinsel konular hakkında sağlıklı olarak konuşamayan bireyler olarak “eyvah ben şimdi nasıl anlatacağım ne diyeceğim” paniğine kapılan çok anne baba tanıdım.

Eğer merak eden olursa buna daha teferruatlı olarak ilerleyen yazılarda mutlaka değinirim.

Şimdi gelelim çocuklarımıza kendilerini korumayı nasıl öğreteceğimize.

Öncelikle şunu bilmenizde fayda var; zeka geriliği veya sınır zeka düzeyinde olup da yaşıtlarıyla kaynaşabilen çocuklar öncelikle risk altında. Bu yavrular nereden tehlike geleceğini anlayamıyor ve olan biteni muhakeme edemiyorlar. Hal böyle olunca hem yetişkinlerin hem de davranış bozukluğu gösteren büyük çocukların hedef tahtasında olabiliyorlar. Bu koşullardaki çocukların mutlak surette sürekli anne-baba gözetiminde olması, okulda öğretmenleri tarafından göz ucuyla da olsa her daim izlenmesi ve bıkıp usanmadan kendini nasıl koruyacağının anlatılması gerekiyor. Bir sefer anlatmak yetmez, sürekli yinelenmeli.

Bir diğer grup zeka sorunu olmayan ancak Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu, Özgül Öğrenme Güçlüğü gibi çocuğun sosyal çevresine uyumunu ve sebep-sonuç ilişkisi kurmasını zorlaştıran zihin yapısındakiler.

Örneğin Pepecan’ın öyküsünde benzer bir tablo çıktı karşıma. Normalin alt sınırında (yani aslında normal) zekadaki çocuk büyük ihtimalle Dikkat Eksikliğinden muzdarip. Yeni tanıdığı çocuklarla uzaklara gidiyor, asla ikramını kabul etmemesi gereken bir yabancının davetine hayır diyemiyor, arkadaşlarının o içerideyken gittiklerini çok sonra fark ediyor ve uysal yapısı nedeniyle de 62 yaşındaki bir adamın sapık ve hastalıklı isteklerine hayır diyemiyor.

Peki ne yapalım?

1. Çocuklara bedenlerinin çok özel olduğunu, tuvalet ve banyolarında bile yardım gerektiğinde annelerinden başkasının kesinlikle dokunmaması gerektiğini öğretin.

2. Soru sormaya başladıklarında çocuklar için olan resimli kitaplardan faydalanarak kendi cinsiyetini ve karşı cinsiyetini anlayabileceği dille anlatın. Her soruda paniğe kapılmayın.

3. Çocukların cinsel organlarla ilgili merakları ve mastürbasyon tarzı kendini rahatlatma davranışlarının yetişkinlerin cinsellikten anladıklarının aynı olmadığını aklınızdan çıkarmayın. Çocuklar cinsel tatmin için değil, kendisini uyarmak, can sıkıntısıyla baş etmek ve kendini yatıştırmak için mastürbasyonu keşfeder ve yapmayı sürdürürler. Uygun bir dille doğru olmadığını söyleyin, sakin olun ve ille yapacaksa ortalıkta yapmaması gerektiğini, odasına gitmesini söyleyin (doğru okudunuz!)

Bu neden mi önemli? Çünkü yaşları birbirine yakın olan çocukların merak motivasyonlu bakmaları, ellemeleri vb davranışları tekmili birden “taciz” olarak nitelendirilmemelidir de ondan.

4. Çocuklarınızı itiraz etmeyen, çok uslu ve kim olursa olsun büyüklerinin sözünü dinleyen bir kalıba oturtmaya çalışmayın. Unutmayın ki çocuğa kötülük etmek isteyen bir yetişkin tatlı dille, kandırmak için hareket edecek ve ensesine vur lokmasını yut çocukları tercih edecektir. Hakkını arayan bir çocuk bunu ancak evde öğrenebilir. Ona bir birey gibi davranın, kıyafet seçimi, yemek, oyuncak tercihi gibi onun karar vermesinde sakınca olmayan konularda fikrini sorun, kararlarına saygı duyun, ÇOCUĞUNUZUN HER İSTEDİĞİNİ ASLA YAPMAYIN ve etkili ve adil bir şekilde ödül-ceza kullanın.

5. Yabancılarla konuşmamayı, yabancıların verdiklerini yiyip içmemeyi tembihlediğiniz kadar, yabancı olmayanlar için de eğer ona dokunan, bedenine bakmak isteyen olursa gelip size anlatmasını isteyin. Baskıcı ve fazla otoriter ebeveynleri olan çocuklar her sıkıntılarını gelip anlatamaz ve ya saklama ya da yalan söyleme eğilimi sergileyebilirler.

Son olarak da lütfen unutmayın sürekli “ya başıma gelirse” korkusuyla yaşanmaz. Ve sakınan göze çöp batar. Eğitiminizi verin, tedbirlerinizi alın ve kabus gibi çocukların üzerine çökmeyin. Disiplinli olmak iyidir. Arkadaş anne-baba olmak saçmalıktan başka bir şey değil. Anne ve baba olun; dışarıda bir sürü arkadaşları olacak zaten. Anne ve babayı edebiyatta “yıkılmaz birer dağ” gibi betimleyenler muhakkak ki arkadaşça anne-baba tarafından büyütülmemiştir. Yakın olun, sevgi dolu olun, ki bu sayede her sıkıntısını gelip anlatabilsin ama her zaman kurallı olun.

Haydi selametle…